Idema/Serierse Quartet

Het hele concert was een langgerekt hoogtepunt!

Het Idema/Serierse Quartet speelde op 18 oktober bij Artishock stukken van hun onlangs uitgekomen derde cd: ‘Serenade in Blue’. Nu eens geen eigen werk maar standards die een grotere bekendheid verdienen. We hoorden dertien composities. Dertien in een dozijn? Absoluut niet! Alle dertien goed eerder! Een compilatie van prachtige nummers uitgevoerd door een band die in topvorm verkeerde. Al bij het openingsnummer ‘Beautiful Moons Ago’ van Nat King Cole hoorden we dat het goed zat. De muziek ademt, golft op ons af. De muzikanten musiceren onnadrukkelijk, ingehouden waardoor de muziek nog meer lading kreeg.

En wat zitten gitarist Gijs Idema en zangeres Anna Serierse prachtig op dezelfde golflengte. Ze zijn waarlijk muzikale ‘soulmates’ en dat is een genot om te horen. De hoogtepunten? Eigenlijk was het hele concert een langgerekt hoogtepunt. Maar ‘Lotus Blossom’ van Billy Strayhorn maakte grote indruk. Een duet van gitaar en (tekstloze) zang was genoeg om het publiek versteld te doen staan. Ook ‘The man I love’ van George Gershwin uitgevoerd door contrabassist Cas Jiskoot en zangeres Anna Serierse was bloedstollend mooi. ‘Wauw!’, schreeuwde iemand uit het publiek toen het afgelopen was. Anna Serierse had ook een duet met de fantastische drummer Tim Hennekes in het nummer ‘Just in Time’. We hoorden welluidende, indringende muziek die zich nooit opdringt. De muziek klonk verstild en subtiel. Er werden vier(?) stukken gespeeld van Billy Strayhorn waarmee het concert ook een ode aan de componist en pianist werd. Het concert sloot af met ‘Upper Manhattan Medical Group’ van wie anders dan van Billy Strayhorn. Anna Serierse maakte indruk door schijnbaar moeiteloos unisono met de gitaarlicks van Gijs Idema mee te zingen. Een staande ovatie was de enige gepaste publieke reactie op het concert en zo geschiedde het.

Michiel van Ree