Matthias van den Brande Trio

Het Matthias van den Brande Trio vertelt een fijnzinnig muzikaal verhaal.

Op 20 september had Artishock bij de opening van het nieuwe seizoen drie jonge muzikanten op het podium die extreem veel in hun mars hebben. Het Matthias van den Brande Trio bevat geen groentjes maar jonge veteranen die alle drie ook in de VS geschoold zijn.
De Belgische saxofonist en bandleider liet zich bij het in maart uitgekomen album ‘Fields of Color’ inspireren door de schilder Mark Rothko. Matthias van den Brande nam ongetwijfeld een voorbeeld aan de trio’s van Sonny Rollins en Joe Henderson. De muziek is akoestisch. Alleen de contrabas van Tijs Klaassen wordt versterkt. We horen fraaie, ingehouden en verstilde muziek waardoor je je soms toehoorder bij een modern klassiek concert kon wanen. Voor de pauze viel ‘Nostalgia’ gecomponeerd door Tijs Klaasen op. Harmonieuze, lyrische muziek! Bijna muziektherapie om de luisteraar tot onthaasten aan te zetten. Ook van de zeer muzikale drummer Wouter Kühne werd een stuk gespeeld. Hij houdt zich als drummer met ritme én klank bezig. De doorsnee jazzliefhebber werd lang niet altijd op zijn wenken bediend met swing maar daar stond veel tegenover. Een aantal stukken op de cd ‘Fields of Color’ zoals ‘Chapel II’ en ‘Subway’ zijn prachtige hoogtepunten maar we hoorden ze niet deze avond wellicht vanwege het ontbreken van trompettist Jean-Paul Estiévenart en mogelijk komt deze muziek pas tot volle wasdom als hij van de partij is. De muziek van het Matthias van den Brande Trio heeft een enorme muzikale potentie die ook zonder de trompettist hoorbaar is in composities als ‘Multiforms’ en het prachtige ‘Chelsea Bridge’ (van Billy Strayhorn) van het tweede album ‘Three sides of a coin’. Het Matthias van den Brande Trio maakte indruk, maar loste de belofte niet helemaal in. We hoorden (gelukkig) geen music for the millions maar wel een fijnzinnig muzikaal verhaal.

Michiel van Ree