Familiar Touch

Wanneer de zoon van de tachtigjarige Ruth bij haar aanbelt om met haar te dineren, verwart ze hem met een aanbidder. Haar 'date' brengt haar echter naar een verpleeghuis, waarvan Ruth zich niet herinnert dat ze het zelf heeft uitgekozen. Tussen de andere bewoners in de dementiezorg voelt Ruth zich verloren en stuurloos, ervan overtuigd dat ze ergens is beland waar ze niet thuishoort. Terwijl ze langzaam de warmte en steun van de verzorgers begint te accepteren, (her)ontdekt ze manieren om te aarden in haar lichaam en omgeving, terwijl haar geest aan een geheel eigen reis begint. Met veel geduld, precisie en compassie legt debuterend cineast Friedland vast hoe Ruth in het huis haar weg vindt, eerst nog angstig en opstandig maar gaandeweg met meer berusting. Dat de focus niet alleen op de aftakeling ligt, maar ook op momenten van warm menselijk contact, maakt dit poëtische portret iets minder wrang dan vergelijkbare films als ‘The Father’ en ‘Vortex’